Wydarzenia

W dniach 25-26 stycznia 1863 roku przybył do Ojcowa kilkusetosobowy oddział pod dowództwem Apolinarego Kurowskiego - ówczesnego naczelnika wojennego województwa krakowskiego. W planach powstańców Ojców - ze względu na bliskość granicy z Austrią oraz niedostępne położenie - miał się stać miejscem formowania przyszłej, regularnej armii polskiej. Do obozy przybywali liczni ochotnicy, głównie młodzież z Krakowa. W pierwszej połowie lutego zgromadzenie powstańcze liczyło przeszło 2000 ludzi, z czego 600 uzbrojono w kosy, a blisko 1000 dysponowało bronią palną, przeważnie myśliwską albo inną przestarzałą, reszta natomiast nie miała żadnej broni. Główną kwaterą powstańców był hotel "Pod Łokietkiem", gdzie mieściła się kancelaria sztabowa, koszary części kosynierów i strzelców oraz szpital. Pozostałą część powstańców rozlokowano w domach włościańskich wzdłuż całej Doliny Prądnika, w tym również w Pieskowej Skale. W obozie ojcowskim najlepszym uzbrojeniem, umundurowaniem i wyszkoleniem wyróżniał się oddział "żuawów śmierci", założony w lutym 1863 r. przez płk. Franciszka Rochebrune'a, oficera francuskiego, założyciela szkoły fechtunku w Krakowie.

 

Oddział A. Kurowskiego wykazywał się dużą aktywnością, zajmując pobliskie miasteczka: Olkusz, Skałę i Sławków. Powstańcy dotarli też do Zagłębia Dąbrowskiego. Obóz zagrożony przez koncentrację wojsk carskich w rejonie Ojcowa, uderzył 17 II 1863 r. na Miechów, gdzie został zupełnie rozbity. Najwięcej strat ponieśli tam "żuawi" Rochebrune'a.

Dorocznie, w trzecią sobotę stycznia odbywają się uroczystości upamiętniające rocznicę wybuchu powstania. W 2024 roku miały one wyjątkowy charakter. Grupa rekonstrukcyjna stworzyła  żywą dioramę. Uczestnicy obchodów mieli okazję przyjrzeć się codziennemu życiu w obozie powstańczym, zobaczyć jak wyglądało obozowe zycie, co powstaniec jad, gdzie spał, przyjrzeć sie odlewaniu kul.